جلبک‌های ساحلی مهم‌ترین منبع غذایی بشر در سال ۲۰۵۰ خواهند بود

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیواطلس، محققان در مقاله جدیدی که در مجله «اوسئانوگرافی» انتشار داده‌اند، پیش بینی می‌کنند که مشکلات آینده تولید غذا در جهان را می‌توان با رشد ریزجلبک‌های متراکم پروتئینی، در مزارع آبزی پروری ساحلی حل کرد.
بر اساس این مدل پیشنهادی محققان که ناظران آن را جسورانه ارزیابی کرده‌اند پیش بینی شده که ۱۰۰ درصد از  نیاز جهانی به  پروتئین در سال ۲۰۵۰، می‌تواند توسط ریزجلبک‌های دریایی تامین شود.
پیش بینی می شود طی ۳۵ سال آینده جمعیت جهان به ۱۰ میلیارد نفر برسد. برای تغذیه چند میلیارد نفر دیگر در سال‌های آتی باید تغییرات قابل توجهی در نظام‌های تولید غذا در سراسر دنیا ایجاد شود. چارلز گرین، از دانشکده «علوم زمین و جو» در دانشگاه کرنل، گفت که جهان با چالش‌های ناشی از تغییرات اقلیمی و تخریب محیط‌زیست که تولید کشاورزی را محدود می‌کند، مواجه است.
او در توضیح این مساله افزود: ما نمی‌توانیم  با روشی که در حال حاضر غذا تولید می‌کنیم و با توجه به وابستگی خود به کشاورزی به اهداف خود برسیم.
مقاله جدید گرین و همکارانش سناریویی را ارائه می‌دهد که در آن  به این مساله اشاره که با ایجاد مزارع جدید آبزی پروری در خشکی می‌توان حجم بالایی از ریزجلبک‌ها را پرورش داد. این مقاله ادعا می‌کند که ویژگی زیست محیطی این مزارع جدید باعث کاهش جنگل زدایی می‌شود و برای ایجاد این مزارع به خاک یا کود نیازی نیست.
گرین توضیح داد: ما فرصتی برای کاشت و تولید مواد غذایی بسیار مغذی را داریم که سریع نیز رشد می‌کنند. می‌توانیم این کار را در محیط‌هایی انجام دهیم که برای مصارف دیگر بر سر آن‌ها رقابت وجود ندارد و از آنجایی که ما قرار است ریز جلبک‌ها را در مراکز نسبتا محصور و کنترل شده کشت دهیم، اثرات زیست محیطی مشابه شیوه کاشت و برداشت امروزی در زمین‌های کشاورزی را نخواهیم داشت.
در این مقاله علاوه بر پیش‌بینی بازده جهانی پروتئین برای تغذیه مؤثر میلیاردها نفر، بهترین مکان‌های جغرافیایی برای این تأسیسات آبزی پروری در خشکی پیش بینی شده است. در این مقاله به این مساله اشاره شده که سراسر سواحل شمال استرالیا، شرق آفریقا و شمال غرب آمریکا مکان‌های بهینه‌ای برای این مزارع جلبک است.